सालीलाई फकाउनु पर्दैन, गुन्द्रुकलाई पकाउनु पर्दैन
ससुराली पुगेपछि सीता छिमेकी र आफन्तहरूसँग कुराकानी गर्न व्यस्त भइन्। यही मौकाको फाइदा उठाउँदै रामहरि सुटुक्क गीताको कोठामा पुगे। गीताको मन्द मुस्कान र सुन्दर अनुहार देखेर उनले आफ्नो संयम गुमाए। कोही नभएको मौका छोपी उनले गीताको गालामा चुम्बन गरे।
गीता अलिकति पनि हडबडाइनन्। उनले मुस्कुराउँदै भनिन्, "भिनाजु, धेरै दिनदेखि तपाईंलाई एउटा कुरा भन्न मन थियो। आज मौका मिलेको छ, भनूँ?"
रामहरि झन् उत्साहित भए। उनलाई लाग्यो— सायद गीताले पनि आफ्नो भावनाको प्रतिउत्तर दिँदैछिन्। उनले हतारिँदै भने, "भन न साली, के कुरा हो त्यस्तो? म सुन्न आतुर छु।"
गीताले शान्त स्वरमा भनिन्, "भिनाजु, तपाईंको यो हर्कत यदि दिदीले देख्नुभएको भए उहाँको मनमा कति ठूलो चोट पुग्थ्यो होला? के तपाईंले कहिल्यै यो कुरा सोच्नुभएको छ?"
रामहरिले निर्लज्जतापूर्वक जवाफ दिए, "अरे पग्ली, तिमी त मेरो साली हौ नि! भन्छन् नि— साली त आधा घरवाली हुन्छिन्। यो सब तिम्रो दिदीको अगाडि गर्ने कुरा त होइन नि।"
गीताले भुइँतिर हेर्दै भनिन्, "हो भिनाजु, मान्छेहरू त 'सालीलाई फकाउनु पर्दैन, गुन्द्रुकलाई पकाउनु पर्दैन' पनि भन्छन्।"
गीताको कुराले रामहरि थप हौसिए। तर, गीताको मनमा भने अर्कै कुरा खेलिरहेको थियो। उनले फेरि भनिन्, "एउटा अर्को कुरा पनि भन्न चाहन्छु भिनाजु, तर हिम्मत आइरहेको छैन।"
रामहरिले उनको हात समात्दै भने, "भन न, नडराऊ।"
गीताले भिनाजुको आँखामा आँखा जुधाएर भनिन्, "भिनाजु, मलाई त तपाईं एकजना भिनाजुको यस्तो व्यवहार झेल्न त यति गाह्रो भइरहेको छ भने... तपाईंको घरमा पालैपालो आउने ५-५ जना भिनाजुहरूलाई झेल्न तपाईंको आफ्नै कान्छी बहिनी 'उषा' लाई कति सकस हुन्छ होला, है भिनाजु?"
गीताको मुखबाट आफ्नी सानी बहिनी उषाको नाम सुन्नासाथ रामहरिको शरीरमा करेन्ट लागेझैँ भयो। उनको कामुकताको नशा एकै क्षणमा ओर्लियो र शिर लाजले झुक्यो। उनले जुन कुरालाई 'ठट्टा' र 'आधा घरवाली' को नाम दिइरहेका थिए, त्यही व्यवहार आफ्नी बहिनीसँग कसैले गर्छ भन्ने कल्पनाले मात्र पनि उनको मुटु काँप्यो।
निष्कर्ष:
साली र भिनाजुको सम्बन्धमा हाँसीमजाक हुनु स्वभाविक हो, तर त्यसको एउटा मर्यादा र सीमा हुन्छ। हामीले बिर्सनु हुँदैन कि अरूकी छोरी वा बहिनी पनि कसैको आत्मसम्मान हुन्। नारी कुनै खेलौना होइनन्, उनीहरू सम्मानका पात्र हुन्।
आफ्नी बहिनी वा छोरीका लागि जुन सम्मानको अपेक्षा हामी अरूबाट गर्छौँ, त्यही सम्मान अरूका चेलीबेटीलाई दिनु नै एक असल मानव हुनुको पहिचान हो।
Post a Comment