नारी शक्ति: महिलाले चाहेमा के चाहिँ गर्न सक्दैनन् ?
एकपटक एक सांसद र उनकी श्रीमतीबीच तीव्र विवाद भयो। सांसद अहङ्कारले भरिएका थिए। उनले गर्जिँदै भने, "म यस प्रदेशको माननीय सांसद हुँ। जनताले मेरो पद र शक्तिका कारण मलाई सम्मान गर्छन्। तिमीले समाजमा जुन इज्जत पाएकी छौ, त्यो मेरै कारणले सम्भव भएको हो। यो कुरा नबिर्स!"
श्रीमती उमा स्वभावले गम्भीर तर तार्किक थिइन्। उनले संयमित हुँदै जवाफ दिइन्, "तपाईं भ्रममा हुनुहुन्छ। तपाईंको इज्जत मेरो व्यवहार र विवेकमा अडिएको छ। मैले चाहेँ भने तपाईंको यो प्रतिष्ठालाई एक मिनेटमै धूलोमा मिलाउन सक्छु र चाहेँ भने शिखरमा पुर्याउन पनि सक्छु।"
सांसदलाई श्रीमतीको यो चुनौतीले झन् क्रुद्ध बनायो। उनले अट्टहास गर्दै भने, "ल, म पनि हेरौँ न त तिमीले मेरो इज्जत कसरी बिगार्दो रहेछौ!"
त्यही दिन बेलुका सांसदको निवासमा पार्टीका कार्यकर्ता र गण्यमान्य व्यक्तिहरूका लागि जलपानको आयोजना गरिएको थियो। बैठक कोठा मानिसहरूले भरिएको थियो। चिया-पान र राजनीतिक गफगाफ चलिरहेका बेला अचानक भित्रबाट सांसदको सानो छोरा दिपेश चिच्याएर रोएको आवाज सुनियो। उमाले छोरालाई जोडजोडले हप्काइरहेको आवाज पनि पाहुनाहरूको कानसम्म पुग्यो।
सांसदले असहज महसुस गर्दै ठूलो स्वरमा सोधे, "उमा, भित्र के भइरहेको छ? छोरालाई त्यसरी किन गाली गरेकी?"
भित्रैबाट उमाले झर्किँदै जवाफ दिइन्, "हेर्नुस् न, तपाईंको यो पुल्पुलिएको छोरा फेरि 'खिचडी' माग्दै रोइरहेको छ! यसको पेट भरिसक्यो, तैपनि अझै खिचडी नै चाहिन्छ भन्छ।"
सांसदले स्थितिलाई सम्हाल्न खोज्दै भने, "अलिकति त हो नि, दिइहालो नि!"
उमाले झन् कडा स्वरमा भनिन्, "घरमा अरू पाहुनाहरू पनि हुनुहुन्छ। सबै खिचडी यसैलाई दिएपछि अरूलाई के खुवाउनु? कति खुवाउनु यो खिचडी मात्रै?"
बैठक कोठामा सन्नाटा छायो। कार्यकर्ताहरू एक-अर्काको मुख हेर्दै कानेखुसी गर्न थाले— "कस्तो अचम्म! यत्रो ठूलो सांसदको घरमा अलिकति खिचडीका लागि यत्रो महाभारत? यिनको आर्थिक अवस्था त कति नाजुक रहेछ, पाहुनालाई खुवाउने खिचडीसमेत पुग्दैन रहेछ!"
सांसदको शिर लाजले झुक्यो। अपमानित महसुस गर्दै कार्यकर्ताहरू एक-एक गरी त्यहाँबाट बाहिरिए। जब कोठा खाली भयो, सांसदले श्रीमतीको अगाडि गएर भने, "म हारेँ उमा! तिमीले त आज मेरो इज्जतको धज्जी नै उडायौ। मान्छेहरूले मेरो बारेमा के-के सोचे होलान्! अब सक्छौ भने यही इज्जतलाई पुनः फिर्ता ल्याएर देखाऊ।"
उमाले मुस्कुराउँदै भनिन्, "इज्जत फिर्ता ल्याउनु कुन ठूलो कुरा हो र? आज जो-जो पाहुना आएका थिए, उनीहरूलाई कुनै बहानामा भोलि फेरि जलपानमा निमन्त्रणा गर्नुहोस्।"
भोलिपल्ट फेरि त्यही भीड जम्मा भयो। सबैको मनमा हिजोको खिचडी काण्ड ताजै थियो। कार्यक्रम चलिरहँदा फेरि छोरा रोएको आवाज सुनियो। सांसदले पहिलेकै शैलीमा सोधे, "उमा, फेरि छोरा किन रोयो?"
उमाले भनिन्, "फेरि त्यही खिचडी खानका लागि जिद्दी गरिरहेको छ।"
उपस्थित मानिसहरूले मनमनै सोचे— "फेरि आज पनि त्यही खिचडीको झगडा सुरु भयो!"
तर यसपटक सांसदले योजना अनुसार मुस्कुराउँदै भने, "ठिकै छ उमा, त्यो खिचडी यतै बैठक कोठामै लिएर आऊ। म आफ्नै हातले पस्किएर छोरालाई खुवाउँछु र यहाँ उपस्थित साथीभाइलाई पनि अलिकति चखाउनुपर्छ।"
थोरै समयपछि उमा छोरालाई लिएर आइन् र पछि-पछि सहयोगीहरूले चाँदीका ठूला भाँडाहरू लिएर आए। जब भाँडा खोलियो, त्यहाँको दृश्य देखेर सबैका आँखा झिमिक भएनन्। त्यो कुनै साधारण चामल र दालको खिचडी थिएन। त्यसमा काजु, पिस्ता, बदाम, ओखर, किसमिस र बहुमूल्य केसर मिसाएर बनाइएको शाही ब्यञ्जन थियो। हेर्दै स्वादिष्ट देखिने त्यो परिकारको सुगन्धले कोठा नै मगमगायो।
कार्यकर्ताहरू छक्क परे। उनीहरू सोच्न थाले— "ओहो! सांसदको घरमा यस्तो बहुमूल्य सुख्खा फलफूलको मिश्रणलाई 'खिचडी' भनिँदो रहेछ! यसलाई खिचडी भन्नेको घरमा अरू मिठाई र खाना कस्तो होला?"
सांसदको प्रतिष्ठामा चार चाँद लाग्यो। मानिसहरू उनको खानदान र उदारताको प्रशंसा गर्दै फर्किए। कार्यक्रम सकिएपछि सांसदले उमाको अगाडि हात जोड्दै भने, "उमा, आज मैले वास्तविक पाठ सिकेँ। घरको महिलाले चाहेमा इज्जत बनाउन पनि सक्छिन् र बिगार्न पनि। अहङ्कारले विनाश निम्त्याउँछ भने नम्रता र विवेकले प्रतिष्ठा बढाउँछ।"
निष्कर्ष
नारी शक्तिको सम्मान गरौँ। चाहे आमा हुन् वा श्रीमती, घरको इज्जत उनीहरुकै हातमा हुन्छ। अहङ्कारले मानिसलाई अन्धो बनाउँछ, तर नारीको विवेकले परिवार र समाजलाई सही दिशा दिन्छ।
Post a Comment