 |
| Smoking Kills! Say No to Smoking! |
आन्टि चिया बन्छ?
"बन्छ नि बाबू! कति ओटा बनाउने हो र?"
एउटा बनाउनुस न ब्लाक टि!
"ए हव्स्। बस्दै गर्नुस है त।"
हुन्छ अनि सुन्नुस न एउटा सुर्य पनि दिनुस है।
"हामी चुरोट बेच्दैनौ नि बाबू। तिमी जस्तै जवान केटाहरु सबै मेरै छोरा जस्तै हुन। म मेरा छोराहरु कुलतमा फसेको कसरी हेर्न सक्छु र?"
म छक्क परेँ। काठमाडौ भित्रका अधिकाङ्स होटलहरुमा चिया पसलहरुमा चुरोट पाइन्छ। अझ भनौँ चुरोट भएन भने पसल नै चल्दैनँ। तर, यहाँ चुरोट नै छैन। अझ भनौ बेच्ने गरेकै छैन रे।
"बाबू छोरा चुरोट खाने नै भए ऊ तल्लो पसलमा पाइन्छ, गएर ल्याउ।" भन्दै मलाई पसल देखाई दिनुभयो।
घरबाट केही टाढा भएकाले घरको यादले नसताउने त कुरै भएनँ। त्यहीँ माथी चिया साउनीले छोरा भनेर सम्बोधन गरेपछि चुरोट किन्ने आट नै आएन। मैले चिया मात्र पिउने निर्णय गरे।
उहाँ चिया मेरो टेबलमा राखी दिदैँ करेसामा रोपेका धनियाका स-साना मुठा बनाउदै बोल्न लाग्नुभयो ।
"तिमी जस्तै छोरो थियो। कुलतमा फस्यो। चुरोट चुरोटबाट बिस्तारै गाँजा, साथी भाइको संगतले हरेक कुरा खान थाल्यो।
नखा भनेर धेरै सम्झाई बुझाई गर्यौँ, एक्लो छोरो रिसाएनी मायाँ लाग्ने। उसका हर चाहाना पूरा गरिदिन नाई नास्ती गरेनौँ। हुर्किदै गयो। उसले चाहेका कुरा मनखुसी गर्दै गयो। आन्टी चुप लाग्नुभयो।
अनि अहिले चाईँ उसले चुरोटहरु खान छोड्यो र आन्टी?
लामो सास तान्तै आन्टी बोल्नुभयो, "अहिले उसले चाहेर पनि खान सक्दैनँ । हाम्ले खाउ बाबू भनेर भन्न पनि सक्दैनँ। साँझ ममि ढोका खोल न भन्छ कि झैँ लाग्छ। यो मोबाईलमा ममि म आज आउदिन साथिकैमा बस्छु है भन्दै फोन गर्छ कि झैँ लाग्छ। कहिलेकाहीँ झुक्किएर उस्लाई पनि खाना बसाल्छु।"
म केही बोल्नै सकिनँ। चिया पिइ रहेँ।
"यहाँ चिया पिउन आउने पन्ध्र बीस जनाले चुरोट छोडी सके बाबू" भन्दै धनियाका मुठ्ठा पखाल्न उहाँ भित्र छिर्नुभयो।
धनियाका मुठ्ठा पखाल्न छिर्नुभयो कि छोराका यादले झरेका आँसु पखाल्न छिर्नुभयो मैले पत्तो पाउन सकिनँ।
(Smoking kills, say to smoking!)
✍️ रविन सापकोटा
